tutuşmaq

tutuşmaq: 1. Bax tutaşmaq. <Nazlı> bu saat Camalın qardaşı ilə tutuşacağını zənn edirdi. Ə. Ə..

2. Alışmaq, yanmağa başlamaq, alışıbyanmaq. <Əsli:> Ağa Kərəm, Paşa Kərəm, Xan Kərəm! Alış Kərəm, tutuş Kərəm, yan Kərəm! «Əsli və Kərəm». <Tarxan:> Uf, yanar odlara tutuşdum mən! A. Ş..

3. Azacıq bərkimək, qurumaq; suyu çəkilmək. Palçıq tutuşdu. – Sement tutuşub qurtardıqdan sonra bərkiməyə başlayır. S. Quliyev.

4. qarş. Qurşaq yapışmaq, küştü tutmaq, güləşmək. Dedi: – Olmaz ki, olmaz. – Xülasə, əlacım kəsildi, elə zorxanada tutuşduq. Ç..

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

tutuşma — «Tutuşmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alovlanmaq — f. 1. Bərk yanmaq, alışmaq, tutuşmaq, alışıb yanmaq. İldırım vurmuş taya dərhal alovlandı. 2. məc. Qızarmaq, işıqlanmaq, parlamaq. Dan yeri alovlandı. – Yenə od tutdu, dan yeri yandı; Şölələndi, üfüq alovlandı. A. S.. Bəzi naxışlar sanki… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qarpışmaq — f. 1. Tutuşmaq, dalaşmaq, vuruşmaq. Uşaqlar qarpışırlar. 2. Bir biri ilə küştü tutmaq, güləşmək, qurşaq yapışmaq. Pəhləvanlar qarpışırlar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
süpürləşmək — f. Bir biri ilə qarpışmaq, tutuşmaq, qapışmaq. Pəhləvanlar süpürləşdilər. – Uşaqlar torpaqdan sümüyü götürəndə bir birinə aman vermir, süpürləşib yerə yıxılırdılar. Ç.. . . Qapıçı Qədim dayını geri itələdi. Onlar süpürləşdilər. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Academic Dictionaries and Encyclopedias